وی را ملاطغرا نیز میخوانده اند. صاحب تذکرۀ نصرآبادی آرد: شخصی میگفت که مشهدی است. در هند میباشد. در نظم و نثر کمال قدرت دارد چنانکه منشآت او به نظر فقیر رسید طورش غرابتی دارد در کمال پاکی و کلامش مرغوب و خیالاتش محبوب، با وجود آرام وحشت تخلص دارد. مدتی در هند به اعتبار قرابت با میر محمدسعید میر جمله بود، بنابر حب وطن مراجعت نموده به بلای کدخدائی مبتلا شده بعد از مدتی طالعش مدد نموده زوجه اش فوت شده باز بیعلاج یک سال قبل از حالت تحریر به هند رفت، امید که سلامت مراجعت نماید. این اشعار از منشآت اوست: فضای لامکانی بارگاهش هجوم بی نیازیها سپاهش ندارد ایزد از یک رنگیی عار بود اﷲ را تشدید در کار نگردد بی خیالش آب راهی دمی بی خارخارش نیست ماهی. رجوع به تذکرۀ نصرآبادی ص 340 شود
