نظامی عروضی در چهارمقاله در ضمن مقالۀ دوم که بقای نام پادشاهان و بزرگان عصر را وابستۀ به نظم رائع و شعر شائع شعرا دانسته، طحاوی نامی را در ردیف شعرای آل سامان، مانند رودکی و هم طبقگان وی اسم برده، و محمد قزوینی در تعلیقاتی که بر چهارمقاله نوشته اند تذکر داده اند که: کذا فی النسخ الثلاثه، و معلوم نشد کیست. (متن ص 28 و تعلیقات ص 130). در نسخۀ س از لغت نامۀ اسدی که یکی از مآخذ طبع و نشر لغت نامۀ مزبور بوسیلۀ عباس اقبال بود دو بیت ذیل را به طحاوی نسبت داده است: لبت گوئی که نیم کفته گل است می و نوش اندرو نهفتستی زلف گوئی ز لب نهازیده ست به گله سوی چشم رفتستی. ظاهراً طخاری باشد و این تصحیف از دست کتاب ناشی شده. رجوع به لغت نامۀ اسدی چ اقبال ص 105 و تعلیقات چهارمقاله چ معین شود
