شمس الدین ایوب. شاعری معاصر علاءالدین محمد بن جلال الدین حسن بن محمد بن حسن بن محمد بن بزرگ امید هفتمین پادشاه اسمعیلیان ایران بود که از سال 483 تا سال 654 هجری قمری یعنی صد و بیست و یک سال فرمانروائی کردند. طاوسی علاءالدین را مرثیه گفت و این دو بیت از آن است: چون بوقت قبض روحش دید عزرائیل مست برد سوی قمطریرا تا خمارش بشکند کاسه داران جهنم آمدندش پیش باز تا بساط دوستکامی در کنارش بشکنند. (از تاریخ گزیده ص 526 و 519)
