معنی طابیثا طابیثا به معنی آخر انداختن، یکی از برادران ابراهیم بودکه ملکۀ دختر حاران برادر خود را تزویج نموده در شهر ناحور سکونت ورزید، (از قاموس کتاب مقدس ص 864) لغت نامه دهخدا