معاصر یعقوب میرزا بود، در عنفوان جوانی جهت تحصیل به دارالسلطنۀ هراه توجه فرمود، بعد از چند گاه که در آن دیار در ظل تربیت و رعایت امیر نظام الدین علیشیر بسر برد میل وطن کرده بار دیگر روی به تبریز آورد، بحقر جثه و لطف طبع اتصاف داشت و اشعار دلپذیر بر صحیفۀ ضمیر مینگاشت، این مطلع ازجملۀ اشعار اوست: خوش آن ساعت که آید ترک من شمشیر کین با او رقیبان جمله بگریزند من مانم همین با او، صاحب قاموس الاعلام ذیل کلمه ضیائی گوید ضیائی از قصبۀ اردوباد آذربایجان و معاصر سلطان حسین بایقرا بود و بهرات رفت و از امیر علیشیر نوائی نواخت یافت و در انقراض دولت گورکانیه به وطن مألوف بازگشت و بسال 927 (هجری قمری)، در تبریز درگذشت، شاید که مراد از ضیائی همان ضیاء سابق الذکر است، یا بالعکس مراد از ضیاء، ضیائی است
