ابن سلیمان بن سالم بن دهایه ابوالازهر المرئی الاوسی، منسوب به امری ءالقیس بن مالک. وی ببغداد شد و بدانجا اقامت گزید و بنحو و لغت آشنائی داشت و شعرنیکو میسرود و بسال 547 هجری قمری درگذشت. او راست: ماانعم الله علی عبده بنعمه اوفی من العافیه و کل من عوفی فی جسمه فانه فی عیشه راضیه و المال حلو حسن جید علی الفتی لکنه عاریه و اسعد العالم بالمال من اعطاه للاّخره الباقیه ما احسن الدنیا و لکنها مع حسنها غدّاره فانیه. (معجم الادباء ج 4 ص 272)
