معنی صرف الحدیث صرف الحدیث (صَ فُلْ حَ) زیادتی در سخن و آراستگی و آرایش آن بزیادت. مأخوذ از صرف الدراهم که زیادت قیمت بعض آن بر بعض است و کذلک صرف الکلام. و منه الحدیث: من طلب صرف الحدیث، ای تزیینه بالزیاده فیه. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
