قاسم بن حسین بن احمد خوارزمی نحوی حنفی مکنی به ابومحمد و ملقب به مجدالدین و معروف به صدرالافاضل از ادبای نامی عصر خود در نحو و خطب و فنون شعریه و علوم ادبیه و عربیه وحید عصر و مردمک چشم زمان خود بود. از تألیفات اوست: بدایع الملح. التجمیر که شرح کبیر کتاب مفصل زمخشری است. التوضیح در شرح مقامات. السبیکه که شرح وسیطکتاب مفصل است. الزوایا فی الخبایا در نحو. شرح الابنیه. شرح الاحاجی للزمخشری. شرح سقطالزند بنام ضرام السقط در شرح سقطالزند ابوالعلای معری و او را مؤلفات دیگری است. وی به سال 617 هجری قمری در ف تنه مغول بقتل رسید. رجوع به ریحانه الادب ج 2 صص 462- 463 شود
