معنی صبور پارسی صبور پارسی (صَ رِ) شاعری است. منوچهری از او بدین بیت یاد کند: در خراسان بوشعیب و بوذر آن ترک کشی وآن صبور پارسی و آن رودکی چنگ زن لغت نامه دهخدا
