معنی صبح کاذب صبح کاذب (صُ حِ ذِ) صبح نخستین. بام بالا. صبح دروغین. فجر کاذب. صبح نخست. ذنب السرحان. دم گرگ. طائع. مقابل صبح صادق: چو در عشق تو صادق نیست یک تن همیشه صبح کاذب می نماید. عطار. صبح کاذب زند از صدق نفس نور او یک دو نفس باشد و بس. جامی لغت نامه دهخدا
