شمس الدین محمد بن نجم الدین بن محمد مکنی به ابوالفضائل دمشقی. کاتبی ادیب و شاعری شهیر است. مولد وی به سال 956 هجری قمری به دمشق اتفاق افتاد و پس از فراگرفتن علوم ابتدائی به مکه رفت و نزد ابن حجر هیثمی فقه آموخت و پس از مرگ پدر به دمشق بازگشت و معانی و بیان را بر عماد حنفی و شهاب احمد مغربی و فقه را بر نور نسفی مصری ساکن دمشق تلمذ کرد و همواره در مدرسه عزیزیه منزوی بود، تا به سال 1008 به طرابلس شام شد و معلم محمد سیفی فرزند امیربن سیفا گردید و سپس به دمشق بازگشت و درآنجا به سال 1012 درگذشت. او راست: ’سجع الحمام’ درمدایح پیغمبر که در استانبول به سال 1298 چاپ شده. (معجم المطبوعات ص 1190) (ریحانه الادب ج 2 ص 454)
