از پادشاهان نامی عیلام است، این پادشاه که سیاستمدار مدبر و بزرگ بود بناهای زیاد کرد و یکی از کارهای اوست: هر بنایی را که تعمیر می کرد می نوشت این بنا را که ساخته بود و چه کتیبه داشت، عین آن کتیبه را که بزبان سامی بود می نویساند و ترجمه انزانی را بدان می افزود، این علاقه مندی پادشاه مزبور به حفظ آثار مورد قدردانی علمای آثار عتیقه است و هیأت علمی فرانسوی در پیشرفتهای خود در نوشتن مخصوصاً مرهون آن می باشد زیرا بین کتیبه های قدیم و کتیبه های این پادشاه ادواری گذشته که لااقل دوهزار سال طول آن است، کلیتاً از آثاری که از زمان این پادشاه به دست آمده مانند ستونهای برنجی، استلها، آجرها، کتیبه ها و غیره محقق شده که در زمان او ادبیات و صنایع عیلامی به اوج ترقی خود رسیده بود، (ایران باستان ج 1 ص 134)
