یوسف بن عبدالقادر حسینی صیادی شافعی (شیخ). مولد وی صیدا بسال 1230 هجری قمری است. او در کنف حمایت پدر خویش نشأت یافت و چون بسن هفده رسید، به دمشق رفت و مدتی در مدرسه مرادیه اقامت کرد و از علمای آن شهر علم آموخت. سپس بدیار مصر رفت و در جامع ازهر هفت سال مقیم بود و از شیخ حسن قویسنی و شیخ محمد دمنهوری و جز آنان سماع دارد و در همه علوم عقلیه و نقلیه مهارت یافت و امام و مرجع مردم گردید. آنگاه بمرض کبد مبتلا شد و به صیدا بازگشت و از آنجا به طرابلس شام رفت و سپس در شهر بیروت اقامت کرد و متولی ریاست کتابت محکمۀ شرعیه گردید و از آنجا نیز به قسطنطنیه رفت و در دارالمعلمین کبری تدریس کرد و متولی ریاست تصحیح در دائرۀ نظارت معارف شد، ولی چون طاقت تحمل سرمای آنجا نداشت به بیروت بازگشت و بتعلیم طلاب مشغول شدو علم فقه و قوانین دولت عثمانی را در مدرسهالحکمه (مارونیه) دو سال درس گفت و کتب مفیده تألیف کرد و در بیروت درگذشت (1307 هجری قمری) و در مقبرۀ باشوره مدفون شد. وی مردی نرمخو و خوشرو، نیکومعاشرت و زاهدبود. او راست: ارشادالوری لنارالقری و آن انتقادی است بر کتاب نارالقری تألیف شیخ ناصیف الیازجی که دربیروت بسال 1290 هجری قمری طبع شده است. دیوان ’الشیخ یوسف الاسیر’ و آن در مدح و تقریظ و وصف و تواریخ و موشحات و رثاء و جز آن است، این کتاب در مطبعۀ لبنانیه بسال 1306 هجری قمری چاپ شده. رائض الفرائض (در میراث) که با شرح در بیروت بسال 1290 هجری قمری به طبع رسیده. ردالسهم للسهم، که ردّی است بر السهم الصائب تألیف سعید الشرتونی، در مطبعه الجوائب بسال 1291 هجری قمری چاپ شده. شرح کتاب اطواق الذهب زمخشری که در بیروت بسال 1293 و 1314 هجری قمری بطبع رسیده. المجله که قوانین شرعیه و احکام عدلیه را آورده، این کتاب در بیروت بسال 1904 میلادی چاپ شده است. (معجم المطبوعات)
