معنی شیٔ
- شیٔ(تَ)
- خواستن. مشیئه. مشاءه. مشائیه. (منتهی الارب). فهو ’شاء’ (و المراد مشی ٔ). خداوند چیزی راخواستن: شاء اﷲ الشی ٔ، أراده . (از اقرب الموارد). خواستن. (دهار) ، خداوند چیزی را مقدرگردانیدن: شاء اﷲ الشی ٔ، قدره. و ما شاء اﷲ برای تعجب، و ان شاء اﷲ برای شرط است. (از اقرب الموارد)