میرشمس الدین شاه جهان آبادی. از گویندگان قرن دوازدهم هجری و فاضلی فقیرمنش و شاعری نیکوروش بود و خود را از بنی عباس می دانست. آخر به لباس فقر ملبس گشت. بیت زیر از اوست: نالۀ مرغ قفس می برد از کار مرا که از این پیش دلی بودگرفتار مرا. (از آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 386 و فرهنگ سخنوران). رجوع به همان دو مأخذ شود
