محمد بن محمد بن خضری عیزری غزی، ملقب به شمس الدین. فقیهی شافعی است. وی در ربیعالاّخر 724 متولد گردید و در قاهره ازابن عدلان و احمد بن محمد عطار و محیی الدین فرزند مجدالدین زنکلونی فقه فراگرفت، و نزد برهان حکری نیز درس خواند و در 744 به غزه بازگشت و آنجای مقر ساخت سپس به دمشق سفر کرد، در آنجا از بهاء مصری، تقی الدین و تاج الدین سبکی و دیگران اخذ علم کرد و از بدر محمود بن علی بن هلال اجازۀ افتاء دریافت کرد و از محضر قطب تحتانی نیز بهره برد و تصنیفاتی چند در فنون متنوع بپرداخت و به سوءالهای فراوان پاسخ گفت و به گفتۀ خود او، بر جمع الجوامع، شرح نگاشت و در آن کتاب مناقشات بسیار کرد و نیز تعلیقاتی بر شرح کبیر رافعی نگاشت. منظومه ای ارجوزه بعربی سرود و آنرا ’قضم الضرب فی نظم کلام العرب’ نام نهاد. وی در ذی حجۀ 808 هجری قمری درگذشت. (از شذرات)
