از گویندگان قرن ششم هجری خراسان و معاصر ادیب صابر بوده و با وی مناظراتی داشته از جمله برای او قطعه ای گفته است که این دو بیت از آن است: ای شمالی گرم تو نستایی چون منی ناستوده کی ماند ابر اگر پیش آفتاب آید نور او نانموده کی ماند. ابیات زیر ازیکی از قصاید اوست: لشکر کشید باد صبا سوی بوستان شد باغ و بوستان همه چون روی دوستان پر مشک و عنبر است همه دشت و کوهسار پر زر و گوهر است همه باغ و بوستان چون روی دوست شاخ شکوفه ست و یاسمن چون زلف یار شکل بنفشه ست و ضیمران. (از فرهنگ سخنوران و مجمع الفصحاء ج 1 ص 309)
