سپاس داشتن و ثنای نیکو گفتن خدای و هر محسن رابر احسان. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). سپاس و ثنا گفتن منعم را به نعمت او، و آن برای خدای تعالی و هر منعمی بکار رود ولی حمد مخصوص خداست. (از یادداشت مؤلف). و قیل لایکون الشکر الا عن ید. (ناظم الاطباء). سپاسداری کردن. (المصادر زوزنی) (ترجمان القرآن ص 62) (تاج المصادر بیهقی). سپاس داشتن خدای را و ثنای نیکو گفتن مر او را و بجا آوردن آنچه را که واجب گردانیده از اطاعت و ترک معصیت، و شکرت لﷲ افصح از سایر می باشد. (ناظم الاطباء). سپاس و ثنا گفتن منعم را به سبب حصول نعمت از او، و آن دلالت کند بر تعظیم منعم به سبب انعام، خواه به زبان و خواه به قلب و خواه به ارکان و جوارح یعنی دست و پا. (غیاث) ، پاداش دادن خدای بنده را. (از اقرب الموارد) (آنندراج) ، قبول کردن کاری، راضی بودن از کسی، گویند: شکر اﷲ سعیه، ای قبل عمله و رضی عنه. (از ناظم الاطباء) (آنندراج) ، بسیار شدن شکیر درخت. (از اقرب الموارد)
