جرجانی. میر سیدشریف، علی بن محمد جرجانی، دانشمند ایرانی (متولد 740 هجری قمری در گرگان، متوفای 816 هجری قمری در شیراز). وی در حکمت و عرفان و علوم ادبی دست داشت. سعدالدین تفتازانی او را در سال 779 هجری قمری در قصر زرد به شاه شجاع مظفری معرفی کرد و شاه او را با خود به شیراز برد و وی را مامور تدریس در مدرسه دارالشفاء کرد. پس از فتح شیراز به دست تیمور این پادشاه اورا به سمرقند برد. وی پس از مرگ تیمور بار دیگر به شیراز آمد و در همان شهر به سن 76سالگی درگذشت. مقبرۀ او اکنون در محلۀ سردزک زیارتگاه است. وی با سعدالدین تفتازانی مناقشات علمی داشت. از آثار اوست: رسالۀ ’الکبری فی المنطق’، رساله ای در مراتب وجود، حاشیه بر شرح مطالع، شرح مواقف عضدالدین ایجی. (فرهنگ فارسی معین). از آثار مهم او می توان: کتاب التعریفات (معروف به تعریفات جرجانی) ، ترجمان القرآن، امثله، صرف میر، صغری و کبری را نام برد. (از دایره المعارف فارسی). هدایت رباعی زیر را از وی نقل کرده است: ای حسن ترا به هر مقامی نامی وی از تو به هر دلی شده پیغامی کس نیست که نیست بهره ور از توولیک اندر خور خود به جرعه ای یا جامی. (ریاض العارفین ص 212). رجوع به دایره المعارف فارسی (مدخل جرجانی) و فرهنگ سخنوران و مآخذ مندرج در آن و ریحانه الادب شود
