ابن یزید ابوحیوه الحضرمی الحمصی المؤذن. تابعی از حضارمۀ مصر. او از ارطاه بن المنذر و صفوان بن عمر روایت دارد و پسر وی حیوه و کثیر بن عبید و ابوحمید قوهی از او روایت کرده اند. شریح ثقه است و وفاتش به سال 203 هجری قمری بوده است. (یادداشت مؤلف). واژه ی تابعی ریشه در پیروی دارد و در تاریخ اسلام به کسانی اطلاق می شود که از صحابه پیامبر تبعیت کردند و دانش و سنت ایشان را آموختند. این افراد نه تنها ناقلان حدیث بودند، بلکه بنیان گذاران اولیه مکاتب فقهی و تفسیری نیز محسوب می شوند. بسیاری از بزرگان دینی قرون اولیه، شاگردان مستقیم تابعین یا از شاگردان شاگردان آنان بودند.
