معنی شرق - لغت نامه دهخدا
معنی شرق
- شرق(تَ وَجْ جُ)
- برآمدن آفتاب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (دهار) (از مهذب الاسماء) (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). تابان شدن و برآمدن آفتاب. (آنندراج) ، شکافتن گوش گوسپند را. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). شکافتن گوش گوسپند و بره را. (از اقرب الموارد). گوش گوسپند بشکافتن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) ، غوره برآوردن خرمابن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، چیدن و درویدن (میوه) را. (از آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، ضعیف شدن روشنی آفتاب یا نزدیک غروب رسیدن آن. (منتهی الارب) (از آنندراج) ، در گلو ماندن چیزی. (از آنندراج)
لغت نامه دهخدا