ابن صاعد فائزی، ملقب به شرف الدین، از وزراء دولت ممالیک بحری درمصر، در جوانی نصرانی بوده و به اسعد لقب میکرد، سپس اسلام آورد و به خدمت الفائز ابراهیم بن ابوبکر در آمد و نسبت خود ’فائزی’ را از او گرفت. پس از فائز، به الکامل پس از او به پسرش الصالح خدمت کرد - المعز وی را به وزارت برگزید و بدان سبب به ثروت و تمکن عظیم رسید. بعد از قتل المعز، هبه الله چند روزی وزیر منصور پسر المعز بود ولی سیف الدین ’قطز’ مدبر دولت منصور وی را به زندان انداخت و او را خفه کرد (655 هجری قمری). وی به بزرگ منشی و کرم توصیف شده و ناصرالدین بن منیر (قاضی اسکندریه) در قصیده ای درباره وی گوید: لئن غبت عن عینی و شطت بک النوی فما زلت استجلیک بالوهم فی فکری. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 60)
