شبکو. شبکوکا. شبکوکه. نوعی از گدایی باشد و آن چنان است که شبها بر بالای مناری یا پشته ای یا درختی که در میان محله واقع باشد برآیند وبه آواز بلند یک یک از مردم محله را نام ببرند و دعاکنند تا به ایشان صدقه بدهند. (برهان) : همچو شبکوکی کنم من ذکر و بانگ تا رسد از بامهایم نیم دانگ. مولوی. زهی جوفروشان گندم نمای جهانگرد و شبکوک خرمن گدای. سعدی. رجوع به شبکو شود، ساعت که مبداء آن شب هنگام گیرند و میزان کنند و گذارند تا کار کند
