از عالمان کلام و حدیث هند بود. شبلی نعمانی می نویسد: وی بروز چهارشنبه چهارم شوال 1214 هجری قمری در دهلی بدنیا آمد. نام تاریخی وی عظیم الدین است. در پنجسالگی داخل مکتب شد و در چهارده سالگی ازکتب درسی فراغت یافت و سپس شروع بتدریس کرد. او مدت دوازده سال بتدریس اشتغال داشت و در سال 1243 هجری قمری عازم زیارت بیت الله شد دو سال در حرمین توقف کرد و در اینمدت با علمای آنجا اکثر در علم حدیث که هدف و منظورش بود به افاده و استفاده مشغول بود تا در سال 1245 هجری قمری به وطن خویش بازگشت. شاه ولی الله کتابی بعنوان علم کلام تصنیف نکرد و از این رو او را در زمرۀمتکلمان بشمار نمی آورند لیکن کتاب معروف او ’حجه الله البالغه’ که در آن حقایق و اسرار شریعت بیان شده است در حقیقت لب و لباب علم کلام میباشد. (تاریخ علم کلام تألیف شبلی نعمانی ص 85 ببعد ترجمه فخر داعی)
