ابن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب، معروف به شاه چراغ و سیدالسادات. پدر اکرم وی امام موسی الکاظم علیه السلام پس از رضا علیه السلام او را از دیگر فرزندان عزیزتر داشتی، چنانکه ضیعۀ معروف به یسیریه را بدو بخشید و همواره بیست تن از حشم خویش را بخدمت وی گماشته داشت. و احمد کثیرالصلوه و ورع و قانع و ثقه بود و او و محمد بن موسی و حمزه بن موسی از یک مادر باشند. و خوارزمی در مفاتیح العلوم گوید که فرقۀ احمدیه از فرق شیعه منسوب بدویند و پس از موسی بن جعفر احمد را امام دانند و قبر وی و برادرش بشیراز در مزاری شاه چراغ و سیدالسادات واقع است و شاه چراغ و شاید سیدالسادات نیز لقبی است که شیرازیان احمد را داده اند. او راست: کتاب انساب آل الرسول و اولاد البتول. کتاب الحلال و الحرام. کتاب الأدیان و الملل. و بعضی شاه چراغ را مدفن محمد بن موسی بن جعفر گفته اند. شیخ مفید در ارشاد و محدث نیشابوری و سید نعمه الله در انوارالنعمانیه و حمدالله مستوفی در نزهه القلوب و صاحب مقامع و صاحب لؤلوءهالبحرین و صاحب ریاض العلماء و شیخ منتجب الدین در فهرست خود و صاحب تاریخ شیراز و صاحب روضات الجنات تصریح می کنند که روضۀ شاه چراغ شیراز همان تربت احمد بن موسی است و سید نعمت الله در انوارالنعمانیه گوید: مزار شاه چراغ مدفن احمد بن موسی و محمد بن موسی است و از این گفته معلوم میشود که قول بعضی که گفته اند شاه چراغ مدفن محمد بن موسی بن جعفر است، نیز صحیح است. یعنی شاه چراغ مقبرۀ هر دو امام زاده است. و رجوع به کتاب انساب آل الرسول و اولاد البتول در الذریعه الی تصانیف الشیعه تألیف محمد محسن مشهور بشیخ آغابزرگ طهرانی شود
