پسر شاه. فرزند شاه. بچۀ شاه: فکند آن تن شاه بچه بخاک بچنگال کردش جگرگاه چاک دل شاه بچه برآمد بجوش سپاه انجمن کرد و بگشاد گوش. فردوسی. هر آنگه که دارد به بیداد دست دل شاه بچه نباید شکست. فردوسی. ، در تداول عامه بر کودک مؤدب و آرام نیز اطلاق کنند: این پسر شاه بچه است و چون فرزند شاهان ادب گرفته و پرهیخته و مؤدب است
