منسوب به شامگاه، - ابر شامگاهی، ابر که بوقت مغرب برآید، ابر که بوقت فروشدن خورشید و آغازیدن شب بر آسمان پیدا آید و ببارد: همی نثار کند ابر شامگامی در همی عبیر کند باد بامدادی آس، منوچهری، - نماز شامگاهی، نماز هنگام شام، نماز که بوقت مغرب خوانند، نماز که پس از فروشدن آفتاب و آغاز شدن شب خوانند: نماز شامگاهی گشت صافی ز روی آسمان ابر معکن، منوچهری، و رجوع به نماز شام شود
