عبدالعزیز بن عبدالله سعدی، مکنی به ابومحمد ازمشاهیر علماء و محدثین عامه که برای تحصیل علم از مولد خود شاطبه به شام و عراق رفت و از علمای آن نواحی استماع حدیث کرد و در سال 465 هجری قمری در ناحیۀ حوران از مضافات دمشق درگذشت. وی کتاب غریب الحدیث ابوعبید قاسم بن سلام را بترتیب حروف هجا مرتب کرد. (ریحانه الادب). و رجوع به معجم البلدان ذیل شاطبه شود محمد بن علی بن یوسف ملقب به رضی الدین. وی از جمله علمای دوران ارغون خان بود. در علم لغت دست داشت و به سال 784 هجری قمری در گذشت. رجوع به حبیب السیر چ خیام، جزء اول از ج 3 ص 133 شود ابوعامر بن ینق. وی از جمله شاگردان ابوالعلأ بن زهر در طب بود. (از عیون الانباء ج 2 ص 65)
