اسحاق بن ابراهیم الشاشی السمرقندی، وی در زمان خود شیخ اصحاب ابوحنیفه و دانشمندایشان بود و الجامع الکبیر را از زید بن اسامه بن ابی سلیمان الجوزجانی روایت میکرد و از ثقات بود، بسال 325 هجری قمری در مصر درگذشت، نسبت او به شهر شاش در وراء رود سیحون از ثغور ترک است، سمعانی در الفوائد البهیه ص 43 از وی یاد کرده است، اصول الشاشی در علم اصول از مصنفات اوست، (معجم المطبوعات ج 1 ص 1090)
