شهر شاپور نام یکی از دهستانهای چهارگانه بخش مرکزی شهرستان کازرون است، حدود و مشخصات آن به قرار زیر است: از شمال ارتفاعات چنار شاهیجان و سلبیز و نودان، از جنوب کوه کمارج و دهستان حومه، از خاور ارتفاعات دوان، از باختر ارتفاعات ناحیۀ ماهور و میلاتی، موقعیت آن جلگه و دامنه است و رود خانه شاپور از وسط دهستان می گذرد، این دهستان در شمال باختر بخش واقع است، هوای آن گرم و مالاریایی است، آب مشروب و زراعتی آن از رود خانه شاپور و چشمه و قنات است، محصولات آن عبارت است از: غلات، برنج، تریاک و محصولات صیفی، شغل اهالی زراعت است، زبان مردم شهر، فارسی و شیعۀ دوازده امامی اند از بیست و پنج آبادی تشکیل شده و نفوس آن در حدود 4300 تن است و قراء مهم آن عبارتند از: اردشیری، تل گاوک، جدس، حسین آباد، خداآباد، زنگنه، خرابه های شهرشاپور و غار معروف آن دراین دهستان است، (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7)، در شاپور چنانکه مقدسی گوید ده نوع عطر روغنی بعمل می آمد: عطر بنفشه، عطر نیلوفر، عطر نرگس، عطر کارده، عطر سوسن، عطر زنبق، عطر مورد، عطر مرزنجوش، عطر بادرنگ و عطر بهارنارنج و به کشورهای مشرق زمین فرستاده میشد، (ترجمه سرزمین های خلافت شرقی ص 315)، بزرگترین حجاری ساسانی در شاپور است که اندکی خارج از جادۀ شیراز به بوشهر قرار دارد، (تاریخ صنایع ایران ص 105)، و رجوع به ترجمه مقدمۀ ابن خلدون ص 118، مجمل التواریخ و القصص ص 2، 32، 32 ح، 39، 84، 337، ابن اثیر ج 1 ص 134 و شاپوربن اردشیر و رجوع به بیشابور شود نهر شاپور نام نهری در ولایات غندیجان فارس، (نزهه القلوب، مقالۀ سوم ص 225)، از وسط دهستان شاپور میگذرد، رجوع به فرهنگ جغرافیایی ج 7 و شاپور (شهر) شود
