جانوری که پیشاپیش شیر می آید. (ناظم الاطباء) : رمنده ددان را همه بنگرید سیه گوش و یوز از میان برگزید. فردوسی. سیه گوشان و یوزان را گشادن ز آهو هر دوان را خورد دادن. (ویس و رامین). نهاده بر آهو سیه گوش چشم جهان چون درخش از کمین گه بخشم. اسدی. فراوان سیه گوش داری و سگ بسی یوز و شاهین و چرخ و ترک. شمسی (یوسف و زلیخا). آهوبره کاندر حرم جاه تو زاید پیوسته سیه گوش بود شیر ژیان را. سیف اسفرنگ. در خانه سیه گوش... پناه گرفت... و می آمد که از خانه سیه گوش بیرون رود... (فیه مافیه). سیه گوش را گفتند ترا ملازمت صحبت شیربچه وجه اختیار افتاد. (گلستان). رجوع به سیاه گوش شود
