ارقم فارسی که برقم مردی و مردمی صفحۀ دولت او مرقوم بوده و کمال شهامت او همه اقران و اکفاء را معلوم، برادر اتابک دکله که ممالک فارس در تحت تصرف و فرمان او بود و از حد مکران تا ساحل عمان در ضبط و امکان او. او را ابیاتی است اما این یک رباعی از بزرگی شنیده آمد: روی تو بطعنه بر قمر می خندد لعلت بکرشمه بر گهر میخندد از شیرینی که هست گویی لب تو پیوسته چو پسته بر شکر می خندد. (لباب الالباب ج 1 ص 59)
