معنی سمن پیکر سمن پیکر (سَ مَ پَ / پِ کَ) آنکه روی و رخسار وی بوی یاسمن دهد. (ناظم الاطباء). آنکه پیکرش در خوبی چون سمن باشد: سه بت روی با او بیکجا بدند سمن پیکر و سروبالا بدند. فردوسی. غلامی سمن پیکر و مشکبوی بخان پدر مهربان شد بدوی. فردوسی لغت نامه دهخدا
