ابن خلف بن سعید باجی (403- 474 هجری قمری). ملقب به ابوالولید اندلسی، مالکی، فقیهی بزرگ و از رجال حدیث، اصل او از بطلیوس و مولد وی در باجه است. وی به حجاز، بغداد، موصل، دمشق و حلب رفته و مدتی در هر یک از شهرهای فوق اقامت نمود. سپس به اندلس برگشته و متصدی قضاء شده است. وی بمریه درگذشته است. او راست: السراج فی علم الحجاج، احکام الاصول، حدود و اشاره در اصول فقه، و فرق الفقهاء شرح موطاء ابن مالک، شرح المدونه، تعدیل و تجریح لمن روی عنه البخاری فی الصحیح. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 386)
