سلسله ای از پادشاهان چین که از 221 قبل از میلاد تا 207 قبل از میلاد حکمفرمائی کرد، این سلسله از مردمی به نام چین نام گرفته است که در 318 قبل از میلاد از شمال غربی چین به دشت ثروتمند سچوان سرازیر شدند، چین ها پس از تجزیۀ دولت چو قدرت یافتند و در حکومت چین نظامی برقرار کردند، که تا این اواخر بجا ماند، مؤسس و اولین امپراطور سلسله چنک نام داشت که پس از تأسیس سلطنت خود را شی هوانگ تی (نخستین امپراطور) خواند، وی قلمرو خود را از دیوار بزرگ چین (که به امر وی برای جلوگیری از هونهای مهاجم ساخته شد) تا نواحی فوکین، کوانگستونگ، کدانسی، و تونکن بسط داد، و بوسیلۀ حفر ترعه ای، حمل و نقل بین یانگ تسه و هوانگ هو (رود زرد) را عملی ساخت، به منظور ایجاد فرهنگی متحدالشکل، سازمان حکومتی هرمی شکلی بوجود آورد، که تا قرن 20 میلادی دوام یافت، نظام ملوک الطوایفی عهد چو را منسوخ کرد، و چین را به صورت مملکت واحد متمرکزی درآورد، و در عهد وی قسمتی از آثار قدیم چینی را (جز آثار علمی) سوزانیدند، تا از افکار ملوک الطوایفی گذشته اثری باقی نماند، شی هوانگ تی در 210 قبل از میلاد درگذشت، و پسر نالایق وی پس از سه سال سلطنت، تاج و تخت را از دست داد، و سلسلۀ چین برافتاد، احتمالاً نام ’چین’ از اسم این سلسله گرفته شده است، (دائره المعارف فارسی)
