نام او حسنخان از نجبای تبریز و آبا و اجدادش در آن ولایت معروف و سلسلۀ ایشان بسرداری و کلانتری مشهور و خود او خدمتگذار نایب السلطنه بود و منصب سرهنگی داشته است... سرهنگ را طبعی خوش است و گاه به غزلیات می پرداخته از او است: هر کس حرام گفت حلالش نمی کنم با چون تویی نشستن و خوردن شراب را. (از مجمعالفصحاء ج 2 ص 183)
