از: سرو + دن (پسوند مصدری) ، پهلوی ’سروتن’ (آواز خواندن) ، اوستا ریشه ’سراو’ (شنیدن) ، هندی باستان ریشه ’چراو’. آواز خواندن. تغنی کردن. سراییدن. (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین). نغمه کردن. (آنندراج). سراییدن. (غیاث). انشاد کردن. نظم کردن. شعر گفتن: پسر رومی در این معنی نیکو سروده است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 372). یکی پنج بیتی خوش آمد به گوش که در محفلی می سرودند دوش. سعدی. ، حرف زدن. (آنندراج). گفتن: سخن هیچ مسرای با رازدار که او رابود نیز همساز و یار. فردوسی
