اسمش سعید، از میر ابوالقاسم فندرسکی حکمت فراگرفت و در خدمت مشایخ تصفیه کرد و آخرالامر به هندوستان افتاد و در عهد داراشکوه شهادت یافت. او راست: عمری است که آوازۀ منصور کهن شد من از سر نو جلوه دهم دار و رسن را. (از مجمع الفصحاء ج 2 ص 20). قتل وی به نقل مؤلف مرآت الخیال بسال 1072 هجری قمری بوده است، مؤلف ریحانه الادب به نقل از خزینه الاصفیا سال 1080 نوشته است. (از حاشیۀ آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 7). رجوع به ریاض العارفین ص 86 شود
