کنایه از روزگار و دنیا. (برهان) (آنندراج). سرای عاریت دنیا. (شرفنامه). سرای ششدر. (رشیدی) : مهر مفکن بر این سرای سپنج کاین جهان پاک بازی و نیرنج. رودکی. چو گشت آن پریچهره بیمارغنج ببرید دل زین سرای سپنج. رودکی. اگر گنج یابی اگر درد و رنج نمانی همی در سرای سپنج. فردوسی. که از بهر ما زین سرای سپنج نیامد بجز درد و اندوه و رنج. فردوسی. نبندید دل در سرای سپنج کش انجام مرگ است و آغاز رنج. اسدی. دل نهادی در این سرای سپنج چند بسیار تاختی فرسنگ. ناصرخسرو. ، خانه علفی باشد که کنار فالیز و کشت و زراعت سازند. (برهان) (آنندراج)
