اورنگ آبادی. سیدسراج الدین از روشن سوادان اورنگ آباد دکن است و در چراغ افروزی کاشانۀ نظم فارسی دارد و از ماهران فن از ابتدای شباب دل به درویشی نهاد و دست به بیعت خاندان والاشان چشت دارد. و در سنۀ سبع و سبعین و ماءه و الف (1177 هجری قمری) چراغ زندگانی وی فرومرد و میر اولاد محمد دکاء بلگرامی تاریخش چنین بنظم آورد: قطعه: چراغ دودۀ آل عبا سراج الدین که بود روشن از او محفل سخندانی نمود چارم شوال صبح آدینه به شمعانجمن عمر دامن افشانی ز تیره بزم جهان فنا به دار بقا فروغ ناحیۀ خویش کرد ارزانی کشید شعلۀ تاریخ سر ز طبع ذکا سراج بزم ارم را نمود نورانی. از سراج اورنگ است: مردم و در دل تمنای گل و شمشاد ماند تا قیامت این ستم بر گردن صیاد ماند. (از صبح گلشن ص 200)
