معنی سر فراختن
- سر فراختن (حِ دَ)
- سر افراختن. گردن کشیدن. برخاستن. بالا رفتن:
سر فرازد چو نیزه هر مردی
که میان جنگ را چو نیزه ببست.
مسعودسعد.
سرفکنده شدم چو دختر زاد
بر فلک سر فراختم چو برفت.
خاقانی.
، فخر کردن. بالیدن:
سر برآوربه سر فراختنی
در جهان خاص کن به تاختنی.
نظامی