مولانا سدید طبیب گیلانی، پسر مولانا نعمت طبیب گیلانی است و پدرش یهود بود و بواسطۀ اختلاط بمرضای مسلمانان، مسلمان گشته. و سدید از درجۀ طبابت ترقی کرد و بمرتبۀ امارت رسید، و چون تخیل سلطنت کرد سر در سر سلطنت نهاد. و فی الواقع جوانی فاضل بود و شعر خوب میگفته. از اوست: زمان زمان ز تو دور افکند زمانه مرا جدا کند ز وصالت بدین بهانه مرا چه کینه بود ندانم زمانه را با من که دور ساخت از آن خاک آستانه مرا. (از مجالس النفائس ص 384). و رجوع به مجمع الخواص ص 285 شود
