استرآبادی. لطفعلی بیک آذر آرد: ازجملۀ ارباب صلاح و اصحاب فلاح است، مدتی سالک طریق نظم بود، آخرالامر بعد از مجاورت آستانۀ رضویه بتحصیل علوم و تنبیه و تهذیب اخلاق حسنه پرداخت. از اوست: زآن رو خط مشک سود برخاست آتش بنشست ورود برخاست. نمود روی تو گلهای باغ را چه کنم چو آفتاب برآمد چراغ را چه کنم. (آتشکدۀ آذرچ بمبئی ص 141). صادقی کتابدار در مجمع الخواص نام او را آورده و از او مذمت کرده است ولی صاحب معاصر الکرام سخت او را ستوده. مؤلف الذریعه وفات او را به سال 1021 هجری قمری نوشته. رجوع به تعلیقات آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 54 و رجوع به ریاض العارفین و مجمعالفصحا ج 2 شود
