ستهیدن. در اوراق مانوی بپارتی ’ستی هگ’ (نزاع طلب، ستیزه جو) ، ستیهیدن فارسی مشتق از ’سته’ = ستیغ فارسی است. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). ستیزه کردن. (برهان) (اوبهی) (غیاث) (آنندراج). لجاجت کردن. (برهان) (آنندراج) : به آنکس که جانش ز حکمت تهیست ستیهیدنت مایۀ ابلهی است. شاکربخاری. چنین داد پاسخ که زفتی ز شاه ستیهیدن مردم بی گناه. فردوسی. ز نادان که گفتیم هفت است راه یکی آنکه خشم آورد بی گناه. فردوسی. بهفتم که بستیهد اندر دروغ به بیشرمی اندر بجوید فروغ. فردوسی. و لجاج و ستیهیدن گرفت که زیادت خواهم. (سندبادنامه ص 290) ، سخن ناشنودن و نافرمانی نمودن، فریاد و شور. (آنندراج) (برهان)
