معنی ستوه آوردن ستوه آوردن (رَ / رِ تَ) عاجز کردن. زبون ساختن: سواران جنگی بر او بر گمار ستوه آورش هر سوی از کارزار. اسدی. مثال او را امتثال نمود و بر این موجب پیش گرفتند تا آن کافران را به ستوه آوردند. (ترجمه تاریخ یمینی) لغت نامه دهخدا
