معنی ستایشگری ستایشگری (سِ یِ گَ) حمد و عبادت و دعا. (ناظم الاطباء). عمل ستایشگر: چو آمد بنزدش زمین بوسه داد ستایشگری را زبان برگشاد. فردوسی. ای آنکه در ایام ستایشگری تو صوفی شمرد عیب نگهبانی دم را. عرفی (از آنندراج). رجوع به ستایشگر شود لغت نامه دهخدا
