معنی ستایش بردن ستایش بردن (چِ رَ / رِ تَ) ستوده شدن. نیک نام گشتن. به نیک نامی مردن. ممدوح دیگران شدن بسبب کار نیک و منش پسندیده: فریدون فرخ ستایش ببرد بمرد او و جاوید نامش نمرد. فردوسی. بدیوار پشتش نهاد و بمرد بمرد و ز گیتی ستایش ببرد. فردوسی لغت نامه دهخدا
