اسمش نظام شاه، پادشاهی خوش صحبت و کریم الطبع بود. از سلاطین هند هیچکدام مثل او عراقی دوست و مغل پرست نبوده و بهمین جهت است اشخاص بااستعداد وقتی که از اینجا میروند بدو پناه میبرند، مگر این که قضا آنان را بسوی همایون هندی بکشد. تخلص وی سپهر است. از اوست: خالت خلیل و چهره گلستان آتش است خطت سپاهئی که بدامان آتش است پیش رخ تو دیده سپهری بهم نزد آتش پرست بین که چه حیران آتش است. (از مجمع الخواص ص 18). سلسلۀ نظام شاهیۀ احمدآباد به او منتهی میشود. رجوع به مجمع الفصحا ج 1 ص 31 شود
