میرزا محمدتقی بن ملا محمدعلی کاشانی ملقب به لسان الملک و متخلص به سپهر. پس از تحصیل مقدمات علوم قدیمه بشعر و عروض و قافیه پرداخت و در جوانی از کاشان به تهران آمد و به خدمت مرحوم صبا ملک الشعرا فتحعلیشاه همشهری خود رسید و به تشویق مرحوم صبا بتألیف کتابی در علم قافیه مشغول شد، ولی بعلت فوت صبا در سال 1238 هجری قمری این کار ناتمام ماند و میرزا محمدتقی بکاشان برگشت، و در آنجا محمود میرزا پسر فتحعلیشاه حکمران کاشان او را به منادمت خود برگزید و به او تخلص سپهر داد. سپس از طرف فتحعلیشاه به تهران احضار شد و در سلک اعضای دیوان درآمد. سپهر در عهد محمدشاه مداح خاص شاه و منشی و مستوفی دیوان شد و به نوشتن کتاب ’ناسخ التواریخ’ مأموریت یافت و این کتاب که تاریخی عمومی است تا سال 1273 هجری قمری امتداد یافته. سپهر را ناصرالدین شاه لقب لسان الملک داد. غیر از ناسخ التواریخ سپهر کتابی دارد در فن قافیه بنام ’براهین العجم’ که در سال 1268 هجری قمری در تهران بچاپ رسیده است. وفات سپهر در هفدهم ربیع الثانی سنۀ 1297 هجری قمری در تهران اتفاق افتاد و نعش او را به نجف اشرف منتقل ساختند. آن مرحوم در حین وفات از هشتاد سال متجاوز داشت. (وفیات معاصرین بقلم محمد قزوینی). و رجوع به مجمع الفصحا ج 1 ص 556 ببعد شود
