کنایه از دنیا. (غیاث) (آنندراج) : ترا شهریارا جزاین است جای نماند کس اندر سپنجی سرای. فردوسی. چو این چار گوهر بجای آمدند زبهر سپنجی سرای آمدند. فردوسی. رها کن ز چنگ این سپنجی سرای که پرمایه تر زین ترا هست جای. فردوسی. اگرچند بسیار مانی بجای هم آخر سر آید سپنجی سرای. اسدی. رجوع به سپنج و سپنجی شود. ، کلبۀ فالیزبانان و دشتبانان که بسیارسست و بی ثبات باشد چرا که سه پنج کنایه از سه پنج روز که مدت قلیل است. (غیاث). رجوع به سپنج و سپنجی شود
